ق۪يلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَۜ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْم۪ي يَعْلَمُونَۙ

Kîle-dḣuli-lcenne(te)^(s) kâle yâ leyte kavmî ya’lemûn(e)

(Buna rağmen tutup öldürdükleri o zata) Ona: “Cennete gir” denilince şöyle söyledi: “Ne olurdu, keşke kavmim (imanın ve İslam’ın kıymetini) bilselerdi.”

Denildi ki: Gir cennete. Ne olurdu dedi, kavmim de bilseydi.

Böyle bir tavır sonrası, üzerine üşüşüp orada şehid ettiler ve kendisine Allah tarafından denildi ki: “Haydi buyur cennete.” O da girdiği cennetteki manzaralar ve nimetleri görünce: “Ah ne olaydı keşke benim toplumum da bu gerçeği bir anlasaydı” der.

Bütün çabalarına rağmen söz dinlemeyen kavmi tarafından şehit edilirken, ona:
“Gir Cennete!” denildi. O da:
“Ne olurdu kavmim bilseydi...” dedi.

Ona: "Cennete gir" denildi. O da dedi ki: "Keşke kavmim bilseydi,

Ona: 'Cennete gir' denildi. O da: 'Keşke benim kavmim de bir bilseydi' dedi.

(Onun nasihatlarına rağmen, kavmi onu öldürdüler. Ruhuna hitaben şöyle) denildi; “- Haydi, gir cennete!” (Cevap olarak ruhu şöyle) dedi: “- Ne olurdu, kavmim bilselerdi, tasdik etselerdi?

(O öldüğünde) ona “Cennete gir” denildi.(*) O ise “Keşke toplumum da bilseydi:*

26,27. “Gir cennete!” denilecek. Bu adam dedi ki: “Âh, keşke kavmim, Rabbim'in beni affedip ikram edilenlerden kıldığını bir bilebilseydi!”

Ona denildi ki: «Cennete gir!», o dedi: «Keşke ulusum bilseydi

26-27. (Kavmi tarafından taşlanarak ölüme giden o kimseye:) “Cennete gir” denildi. (O da:) “Keşke, Rabbimin beni bağışladığını ve cennetle ikram edilenlerden kıldığını kavmim bilseydi!” dedi.

26,27. Ona "Cennete gir" denince, "Keşke milletim Rabbimin beni bağışladığını ve beni ikrama mazhar olanlardan kıldığını bilseydi!" demişti.

26,27. (Kavmi onu öldürdüğünde kendisine): “Cennete gir!” denildi. O da, “Keşke kavmim, Rabbimin beni bağışladığını ve beni ikram edilenlerden kıldığını bilseydi!” dedi.

26, 27. Gir cennete! denildi. «Keşke, dedi, Rabbimin beni bağışladığını ve beni ikrama mazhar olanlardan kıldığını kavmim bilseydi!»

(Ölüm anında) Kendisine, "Cennete gir," denir. "Keşke benim halkım bir bilseydi..."

(Sonra ona) "haydi gir cennete!" denildi. O da dedi ki: "Ne olurdu kavmim bilseydi!"

Denildi ki: haydi gir Cennete! ay, dedi, nolurdu kavmın bilselerdi? Rabbım bana ne mağrifet buyurdu

Ona, “Cennete gir!” denildi. “Keşke halkım bilseydi;”

(Ona): «gir cennete denildi. (O da) «Nolurdu, dedi, kavmim bilselerdi»,

26,27. (Kavmi ise onu taşa tuttular ve öldürdüler de kendisine:) “Cennete gir!” denildi. (O da:) “Keşke Rabbimin bana mağfiret ettiğini ve beni ikrâm edilenlerden kıldığını kavmim bilselerdi!” dedi.

O
a “Gir cennete” denildi. Oda cennette “Keşke kavmim (ne ile karşılaşacaklarını) bilselerdi”

26, 27. Ona «— Cennete girin» denildi. O «— Keşke kavmim, Rabbimin beni yarlıgadığını, beni ağırladıkları kimseler meyanında bulundurduğunu bilseydi!» dedi.

Ona, “Cennete gir” denildi. O ise “Keşke benim kavmim de bir bilseydi” dedi.

Bu sözleri duyunca çılgına dönen zâlimler, o fedâkâr insanı oracıkta şehit ettiler. Böylece ona, “Şehitler için hazırlanmış olan şu cennete gir!” denildi. Fakat o hâlâ, halkının içler acısı durumunu düşünüyordu: “Keşke!” dedi, “Beni kanlara bulayarak işi bitireceğini zanneden halkım, şimdi ne durumda olduğumu bilseydi! ”

(Âhirette)1 Ona: “Cennete gir” denildi. O da: “Keşke benim kavmim de bir bilseydi”,*

[Ve] ona: “Cennete gir[eceksin]!” denildiğinde 15 “Keşke” dedi, “kavmim bilseydi,

O zaman kendisine gir cennete, denildi. O da: -Ah keşke halkım bilseydi. 16/32, 41/30...32

(En sonunda) ona “Sen cennetliksin!”[3942] denildi. Dedi ki: “Ah, keşke kavmim bir bilseydi*

(O'na) Denildi ki: «Cennete giriver.» Dedi ki: «Keşke kavmim bilselerdi!»

Ona “Buyur cennete gir! ” denildi. O ise halkını hatırlayarak: “Ah halkım bir bilseydi! ” dedi.

Ona: "Cennete gir" denilince: "Keşke, dedi, kavmim bilseydi.

(Onu öldürdüler) “Cennet’e gir[*]” dendi. “Ah, keşke kavmim bilseydi” dedi.*

-Cennete gir, denildi. O da:-Keşke kavmim bilseydi.

Ona “Cennete gir” dendi. O ise “Keşke,” diyordu. “Kavmim bilseydi,

"Gir cennete!" denildi. Dedi: "Kavmim bir bilebilseydi?

26-27. eyidildi “gir uçmaġa!” “eyitti iy keşki ķavmum bilelerdi yarlıġaduġuñ beni çalabum! daħı ķıldı beni aġırlanmışlardan.”

(Antakiyalılar bu sözü eşidən kimi Həbib Həccarı daşqalaq edib öldürdülər). Ona (şəhid olduğu üçün Allah dərgahından): “Cənnətə daxil ol! – deyildi. (Həbib Həccar Cənnətə daxil olub oradakı ne’mətləri, hörmət-izzəti gördükdən sonra) dedi: “Kaş qövmüm biləydi ki,

It was said (unto him): Enter Paradise. He said: Would that my people knew

It was said: "Enter thou(3971) the Garden." He said: "Ah me! Would that my People knew (what I know)!-*