وَبَرًّا بِوَالِدَت۪يۘ وَلَمْ يَجْعَلْن۪ي جَبَّارًا شَقِيًّا

Veberran bivâlidetî velem yec’alnî cebbâran şekiyyâ(n)

(Rabbim bana) "Anneme itaati de (emretti) . Ve beni (özel rahmetiyle eğitip olgunlaştırdı) mutsuz ve asi bir zorba kılmadı."

Ve anama itaatli etmiştir beni ve cebbar, kötü kişi olarak yaratmamıştır beni.

Beni anama iyilik eden biri kıldı ve beni, başkaldıran zorba da yapmadı.

“Beni anneme hürmetkâr kıldı. Beni zorba ve âsî biri olarak yetiştirmedi.”*

Anneme iyilik eden biri (kıldı). Beni azgın bir zorba yapmadı.

'Anneme itaati de. Ve beni mutsuz bir zorba kılmadı.'

Beni, anneme ihsankâr kıldı ve beni azgın bir zorba yapmadı.

Bana, anama iyilik yapmamı da emretti. Beni zorba ve bedbaht etmedi.

“Beni anneme saygılı kıldı; beni bedbaht bir zorba yapmadı.”

Anama da iyilik yapıcı kıldı, beni zorba, beni mutsuz kılmadı!

“Beni anneme saygılı ve iyilik edici kıldı ve beni zorluk çıkaran dik kafalı, saygısız birisi yapmadı.”

30,31,32,33. Çocuk: "Ben şüphesiz Allah'ın kuluyum. Bana kitap verdi ve beni peygamber yaptı, nerede olursam olayım beni mübarek kıldı. Yaşadığım müddetçe namaz kılmamı, zekat vermemi ve anneme iyi davranmamı emretti. Beni bedbaht bir zorba kılmadı. Doğduğum günde, öleceğim günde, dirileceğim günde bana selam olsun" dedi.

“Beni anama saygılı kıldı. Beni azgın bir zorba kılmadı.”

«Beni anneme saygılı kıldı; beni bedbaht bir zorba yapmadı.»

"anneme karşı iyi huylu olmamı emretti. Beni baş kaldıran bir zorba yapmadı."

"Beni anneme hürmetkar kıldı. Beni zorba ve isyankar yapmadı."

Ve beni valdeme hürmetkâr kıldı, bir cebbar şekıy kılmadı

Ve anneme karşı birr¹ yaptı. Ve beni bir zorba, bir isyankâr yapmadı.*

«Beni anneme hürmetkar kıldı. Beni bir zorba, bir bedbaht yapmadı».

“Ve (beni) anneme iyilik eden bir kimse kıldı. Hem beni zorba ve âsî bir kimse yapmadı.”

“Anneme iyilik yapmamı emretti, beni zorba ve isyankâr birsi yapmadı.”

30, 33. İsa söze başlayıp dedi ki «— Ben Tanrı/nın kuluyum. Bana kitap verdi, beni peygamber kıldı. Hayatta bulunduğum müddetçe bana namazı, zekâtı emretti. Beni valideme şefkatli ve iyilik edici kıldı, beni kendine karşı serkeş, bedbaht kılmadı. Doğduğum gün, öldüğüm gün diri olarak kalkacağım gün Allah tarafından bana selâm olsun.»

“Anneme itaati de (emretti). Ve beni azgın bir zorba kılmadı.”

“Ve özellikle de, anneme güzel davranmamı emretti. Beni yoldan çıkmış bir zorba yapmadı.”

“Beni anneme itaatkâr kıldı ve beni isyankâr bir zorba, kılmadı.”

ve anamı saygıyla gözetmemi; ve beni merhametten yoksun bir zorba kılmadı.

Anneme karşı iyi davranmayı emretti ve beni zorba ve azgın biri yapmadı. 4/36, 6/151, 17/23, 18/74...80, 19/14, 29/8, 31/14

bir de anama iyi davranmayı… Fakat beni azgın bir zorba kılmadı.

«Ve beni valideme itaatkar kıldı ve beni bir zorba, isyankâr kılmadı.»

“Anneme saygılı, hayırlı evlat kılıp, asla zorba, bedbaht ve hayırsız biri yapmadı” [17, 23; 31, 14]

(Beni) anneme iyilik eder (kıldı), beni baş kaldıran bir zorba yapmadı.

“Bana, anama iyi evlat olacağım; zorba ve isyankar olmayacağım bir yapı verdi.”[*]*

Bir de anneme iyi davranışlı kıldı ve beni zorba ve asi kılmadı.

“Beni anneme hayırlı bir evlât kıldı; bedbaht bir zorba yapmadı.

"Anneme iyilik etmemi önerdi. Beni zorba bir eşkıya yapmadı."

daħı eylük eyleyici añama. daħı eylemedi beni tekebbür eyleyici bedbaħt.”

O, həmçinin məni anama qarşı olduqca itaətkar (nəvazişkar) etdi, (heç kəsə qarşı) zülmkar, asi (dikbaş) eləmədi!

And (hath made me) dutiful toward her who bore me, and hath not made me arrogant, unblest.

"(He) hath made me kind to my mother, and not overbearing or miserable;(2484)*