وَمَٓا اُبَرِّئُ نَفْس۪يۚ اِنَّ النَّفْسَ لَاَمَّارَةٌ بِالسُّٓوءِ اِلَّا مَا رَحِمَ رَبّ۪يۜ اِنَّ رَبّ۪ي غَفُورٌ رَح۪يمٌ

Vemâ uberri-u nefsî^(c) inne-nnefse leemmâratun bi-ssû-i illâ mâ rahime rabbî^(c) inne rabbî ġafûrun rahîm(un)

Ve ben kendimi, hiç kötülükte bulunmam diye tamamıyla temize çıkaramam, ancak Rabbim acırsa kötülük yapmam. Şüphe yok ki Rabbim, suçları örter, rahimdir.

"(Yoksa) Ben (böbürlenip) nefsimi temize çıkaramam (böyle bir düşünce peşinde değilim). Çünkü -Rabbimin kendisini esirgediği dışında- gerçekten (her insandaki) nefis var gücüyle kötülüğü emredicidir. Şüphesiz, benim Rabbim, Bağışlayandır, Esirgeyendir."

Bununla beraber yine ben, kendimi bütünüyle temize çıkarmaya çalışmıyorum. Çünkü Rabbimin acıyıp esirgediği kimseler hariç, insanın kendi benliği de onu kötülüğe sürükleyen büyük bir zorbadır. Gerçekten de benim Rabbim çok acıyan gerçek bağışlayandır.”

“Bununla beraber ben nefsimi, kendimi temize çıkaramam. Çünkü nefis ısrarla kötülüğü emreder, kötülükte rehberlik eder. Ancak Rabbimin rahmetiyle muamele ettiği, koruduğu durumlarda, insan nefsin elinden kurtulabilir. Rabbim kullarını koruma kalkanına alır, çok bağışlayıcı ve engin merhamet sahibidir.”

(Bununla birlikte) nefsimi temize çıkarmıyorum. Şüphesiz, Rabbimin esirgediği dışında nefis sürekli kötülüğü emredicidir. Doğrusu Rabbim bağışlayandır, rahmet edendir."

'(Yine de) Ben nefsimi temize çıkaramam. Çünkü gerçekten nefis, -Rabbimin kendisini esirgediği dışındavar gücüyle kötülüğü emredendir. Şüphesiz, benim Rabbim, bağışlayandır, esirgeyendir.'

Ben nefsimi temize de çıkarmıyorum. Çünkü nefis, gerçekten kötülüğü şiddetle emreder. Ancak Rabbimin esirgediği nefis müstesnadır, çünkü Rabbim Gafûr'dur, Rahîm'dir.

“Fakat ben nefsimi paklamıyorum. Çünkü Rabbim olan Allah’ın rahmet ettiği durumlar hariç, nefis daima kötülüğü emreder. Şüphesiz benim Rabbim, çok bağışlayan ve çok acıyandır.”

Kralın hanımı şöyle dedi: “Nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis, Rabbimin merhamet ettiği durumlar hariç, olanca gücüyle kötülüğü emreder. Ama Rabbim, affedicidir; merhamet sahibidir.”

«Ben nefsimi aklayamam, Allah yarlıgamazsa, nefis insanı kötülüğe götürür, benim Tanrım bağışlar, benim Tanrım yarlıgar»

“(Yine de) ben kendimi bütünüyle temize çıkarmaya çalışmıyorum. Çünkü Rabbimin merhameti olmadıkça, nefis aşırı derecede kötülüğü emreder. Şüphesiz Rabbim çok bağışlayandır, çok merhamet edendir” dedi.

52, 53. Yûsuf "Efendim bilsün ki ben ânın gaybûbetinde hıyânet itmedim. Allâh hâinlerin hîlelerine hüsn-ü netîce virmez. Ben de kâmilen ma’sûm değilim, nefis şehevâte sevk ider, lâkin rabbim bana rahm itdi. Çünki gafûr ve rahîmdir." didi.

"Ben nefsimi temize çıkarmam; çünkü nefs, Rabbimin merhameti olmadıkça, kötülüğü emreder. Doğrusu Rabbim bağışlayandır, merhamet edendir."

“Ben nefsimi temize çıkarmam, çünkü Rabbimin merhamet ettiği hariç, nefis aşırı derecede kötülüğü emreder. Şüphesiz Rabbim çok bağışlayandır, çok merhamet edendir” dedi.

Yine de ben nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis, rabbimin acıyıp koruması dışında, daima kötülüğü emreder; şüphesiz rabbim çok bağışlayan, pek esirgeyendir.”

(Bununla beraber)  nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis aşırı şekilde kötülüğü emreder; Rabbim acıyıp korumuş başka. Şüphesiz Rabbim çok bağışlayan, pek esirgeyendir.

"Suçsuz olduğumu ileri sürmüyorum. Kuşkusuz ego, kötülüğü arzular. Ben ancak Rabbimin merhametini umuyorum; Rabbim Bağışlayandır, Rahimdir."

Ben yine de nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis şiddetle kötülüğü emreder. Ancak Rabbimin rahmetiyle yarlığadığı müstesna. Muhakkak ki, Rabbim bağışlayıcı ve merhametlidir.

Nefsimi tebrie de etmiyorum, çünkü nefis cidden emmaredir fenayı emreder meğer ki rabbım rahmetiyle yarlıgaya çünkü rabbım gafur rahîmdir

(Yûsuf, Allah için kulluğunu ortaya koyup, tevazu ile sözlerine şöyle devam etti:) “Ben nefsimi temize çıkarmam, zira nefis daima kötülüğe sevk eder, ancak Rabbimin rahmet edip esirgediği müstesnadır. Şüphesiz Rabbim çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.”

Ben¹ kendimi temize çıkarmam. Rabb'imin rahmet ettiği kimse hariç nefis her zaman kötülüğü ister. Rabb'im Çok Bağışlayıcı'dır, Rahmeti Kesintisiz'dir.

«(Bununla beraber) ben nefsimi tebrie etmem. Çünkü nefs, olanca şiddetiyle kötülüğü emredendir muhakkak. Meğer ki Rabbimin esirgemiş bulunduğu (bir nefs) ola. Zîrâ Rabbim çok yarlığayıcı, çok esirgeyicidir».

(Yûsuf dedi ki:) “Hâlbuki (ben) nefsimi temize çıkarmıyorum. Muhakkak ki nefis, dâimâ kötülüğü emredicidir; ancak Rabbimin merhamet ettiği (koruduğu kimse)müstesnâ.(1) Şübhesiz ki Rabbim, Gafûr (çok bağışlayan)dır, Rahîm (çok merhamet eden)dir.”

(Azizin hanımı) bununla birlikte nefsimi (asla) aklamak, (nefsimi masum göstermek) istemiyorum. Şüphesiz Rabbimin rahmeti ile korudukları dışındaki tüm nefisler, insanı ısrarla kötülüğe kışkırtırlar. Hiç şüphesiz Rabbim çok bağışlayandır, merhamet edendir.*

“Ben kendi nefsimi temize çıkarmıyorum. Rabbimin merhameti olmasaydı, nefis, her zaman kötü olan şeylerin yapılmasını emreder. Şüphesiz ki Rabbim bağışlayan ve acıyandır” dedi.

Ben kendimi aklamıyorum. Çünkü benlik insanı kötülüğe sürükler. Meğer ki Allah insanı esirgemiş olsun. Çünkü benim çalabım yarlıgayıcıdır, esirgeyicidir."

«— Ben nefsimi temize çıkarmıyorum; çünkü nefis kötülüğü emreder [¹]. Meğer ki Rabbimin esirgemesi olsun. Çünkü Rabbim gafurdur, rahimdir.»

(Yûsuf devam ederek) “Ben kendimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis, Rabbimin merhamet ettikleri müstesna, hep kötülüğü emreder. Muhakkak ki Rabbim Gafûr’dur, Rahîm’dir.” (dedi).

“Ben nefsimi temize çıkaramam. Çünkü Rabbimin rahmet ettiği müstesna, nefis şiddetle kötülüğü emreder. Şüphesiz Rabbim bağışlayıcıdır, merhametlidir.”

“Gerçi ben, bu sözlerle kendimi temize çıkarıyor değilim. Eğer günahlardan uzak durabildiysem, bu ancak Rabb’imin lütuf ve inâyeti sayesinde olmuştur.Rabb’imin yardımı olmasaydı, şeytanın ayartmaları karşısında kim günaha düşmekten kurtulabilirdi? Çünkü arzu ve ihtirâslar, insanı dâima kötülüğe çağırır; ancak Rabb’imin rahmet edip esirgemesi hâriç. Bununla beraber, arzu ve heveslerine yenik düşerek günah işleyenler ümitsizliğe kapılmasınlar, tövbe edip Rabb’imin merhametine sığınsınlar. Şüphesiz Rabb’im çok bağışlayıcı, çok merhametlidir.”

-“Kendi nefsimi temize çıkarmıyorum. Nefis, rabbimin merhamet ettiğinden başka elbette Kötülüğü emredicidir. Benim rabbim, rahîm gafûrdur”.

Ben bir başıma kendimi temize çıkaramam. Çünkü, Allah korumazsa kör şeytan, insana istediğini yaptırabilir. Çünkü Allah engin hoşgörülü bir sevgi selidir."

"Böyle yapmakla nefsimi temize çıkarmak istemiyorum. Çünkü nefis sürekli insanı kötülüğe sürükler. Ancak Rabbimin koruyup gözettiği nefis kötülüğü istemez. Benim Rabbim bağışlayan ve esirgeyendir."

[Nefs]imi temize de çıkarmıyorum. Şüphesiz ki Rabbim merhamet etmemiş olsa, o [nefis] [*] aşırı şekilde kötülüğü emreder. Şüphesiz ki Rabbim çok bağışlayandır, çok merhametlidir.”

“Ben, yine de nefsimi temize çıkarmıyorum,¹ çünkü Rabbimin rahmet etmesi dışında nefis, kesinlikle kötülüğü emreder. Şüphesiz Rabbim, gerçekten çok bağışlayıp çok esirgeyendir.”² dedi.

“yine de ben kendimi bütünüyle temize çıkarmaya çalışmıyorum; çünkü Rabbimin acıyıp esirgediği ⁵³ kimseler hariç, insanın kendi benliği [de onu] kötülüğe sürükle(yebili)r; ⁵⁴ gerçekten de benim Rabbim çok acıyıp-esirgeyen gerçek bağışlayıcıdır!”

“Bununla beraber ben kendimi tamamen temize çıkarmıyorum. Çünkü Rabbimin esirgemesi hariç kişinin benliği sürekli kötülüğü/şehevi arzuları emreder. Doğrusu benim Rabbim eşsiz bir bağışlayıcı ve sonsuz merhamet sahibidir.” 2/168-169, 50/16

Bununla birlikte, ben kendimin her türlü hatadan beri olduğunu da söylemiyorum; çünkü -Rabbimin merhamet ettiği durumlar dışında- insan benliği daima kötülüğü emreder;[¹⁸⁷⁴] Hele ki Rabbim çok bağışlayandır, pek merhametlidir.”[¹⁸⁷⁵]

Ben yine de nefsimi temize çıkarmıyorum. (Böyle bir şeyi söyleyemem, çünkü suçumu itiraf ettim.. şu kadarını da söylemeliyim ki) Nefis gerçekten kötülüğü emreder, ancak Rabbimin rahmetiyle koruduğu başka. (Yusuf'un nefsi gibi Allah'ın lutfu ve merhametiyle kötülükten arındırılmış nefisler bunun dışındadır) Şüphe yok ki Rabbim çok bağışlayandır ve çok merhametli olandır!" dedi.

Ben nefsimi temize çıkarmam. ’Nefsi Emare’ kötülüğü emredicidir. Velev ki Rabbimin esirgediği bir nefis müstesnadır. Muhakkak ki Rabbim bağışlayandır, esirgeyendir.

«Ve nefsimi tebrie etmem. Şüphe yok ki nefis fenalıkla pek ziyâde emredicidir. Rabbimin esirgemiş olduğu müstesna. Muhakkak ki Rabbim çok yarlığayıcıdır, çok esirgeyicidir.»

52, 53. Ve devamla şöyle dedi: Bunu böylece söylüyorum ki eşim vezir de (Yusuf'a sahib olmaya yeltenmemle beraber) kendisinden gizli olarak ona (fiilen) hiyanet etmediğimi ve Allah'ın hainlerin hilesini iflah etmeyeceğini bilsin. Doğrusu, ben nefsimi temize çıkarmam. Çünkü Rabbimin merhamet edip korudukları hariç, nefis daima fenalığı ister, kötülüğe sevk eder. Doğrusu Rabbim gafurdur, rahimdir (affı ve merhameti boldur). ”

Ben nefsimi temize çıkarmam. Çünkü nefis, daima kötülüğü emredicidir. Meğer Rabbimin esirgediği bir nefis ola. Rabbim bağışlayandır, esirgeyendir.

"Ben nefsimi hatâ ve nisyândan tebriye itdim. Tahkîk nefis fenâlıkla emr idicidir. Ancak rabbimin rahmet buyurdığı bundan kurtulur. Tahkîk rabbim mağfiret ve rahmet iyler" didi.

Ben nefsimi aklamam. Çünkü nefis insana kötülüğü emreder durur; Rabbimin ikram ettiği biri ise başka. Rabbimin bağışlaması çok, ikramı boldur.”

-Ben nefsimi temize çıkarmam, çünkü nefis, Rabbimin merhameti olmadıkça, kötülüğü emreder. Doğrusu Rabbim, bağışlayandır, merhamet edendir.

“Yine de ben nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis daima kötülüğe sevk eder—Rabbimin merhamet ettikleri müstesna. Rabbim ise çok bağışlayıcı, çok merhamet edicidir.”

"Nefsimi ak-pak gösteremem. Çünkü nefs, Rabbimin merhamet ettiği durumlar hariç, olanca gücüyle kötülüğü emreder. Ama Rabbim çok affedici, çok esirgeyicidir.

“daħı berį eylemezin nefsümi bayıķ nefs buyurıcıdur yavuzlıġı illā ol kim raḥmet ķıla çalabum bayıķ çalabum yarlıġayıcıdur raḥmet ķılıcı.”

Daḫı nefsümi baġışlamaz‐men. Ādem nefsi yamanlıġa buyurıcıdur illāTañrı raḥmet eyledügi kimesneyi. Çalabum günāhlar baġışlayıcıdur, raḥmet idicidür.

Mən özümü təmizə çıxartmıram. Rəbbimin rəhm etdiyi kimsə istisna olmaqla, nəfs (insana) pis işlər görməyi (şəhvətə uymağı) əmr edər. Həqiqətən, Rəbbim bağışlayandır, rəhm edəndir!”

I do not exculpate myself. Lo! the (human) soul enjoineth unto evil, save that whereon my Lord hath mercy. my Lord is Forgiving, Merciful.

"Nor do I absolve my own self (of blame): the (human) soul is certainly prone to evil,(1712-A) unless my Lord do bestow His Mercy: but surely my Lord is Oft- forgiving, Most Merciful."(1713)