وَقَالَ لِلَّذ۪ي ظَنَّ اَنَّهُ نَاجٍ مِنْهُمَا اذْكُرْن۪ي عِنْدَ رَبِّكَۘ فَاَنْسٰيهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّه۪ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِن۪ينَۜ۟

Vekâle lilleżî zanne ennehu nâcin minhumâ-żkurnî ‘inde rabbike feensâhu-şşeytânu żikra rabbihi felebiśe fî-ssicni bid’a sinîn(e)

Ve onlardan, kurtulacağını sandığına beni dedi, efendine anlat. Fakat Şeytan, efendisine bunu anlatmayı unutturdu ona ve bu yüzden daha nice yıllar zindanda kaldı.

(Yusuf) O iki şahıstan kurtulacağını sandığı kişiye dedi ki: “(Buradan çıkıp tekrar kralın hizmetine alınırsan) Efendinin (yöneticiniz ve mürebbiniz=terbiye ediciniz olan Melik’in) katında beni hatırla (ve gündeme taşı!)" Fakat şeytan (Hz. Yusuf’un sözlerini) efendisine (Mısır Melikine) hatırlatmayı ona unutturdu, böylece daha nice yıllar (Yusuf) zindanda kalıverdi. (Hz. Yusuf’un tedbiri, takdiri değiştirmemişti.)

Ve bunun üzerine Yûsuf, iki hapis arkadaşından kurtulacağını düşündüğü kimseye, efendinin yanında benim suçsuz olduğumu hatırlatmak üzere beni hatırla dedi. Fakat şeytan o adama, Yûsuf'un durumunu efendisine hatırlatmayı unutturdu; bundan dolayı Yûsuf bir kaç yıl daha zindanda kaldı.

Yûsuf, zindandan kurtulacağına inandığı iki gençten birine:
“Efendinin yanında benden bahset” dedi. Fakat şeytan, efendisinin yanında, Yûsuf'tan söz etmeyi ona unutturdu. Bu yüzden Yûsuf birkaç yıl daha zindanda kaldı.

O iki kişiden kurtulacağını sandığı kimseye: "Beni efendinin yanında an" dedi. Fakat şeytan ona efendisine yanında anmayı unutturdu ve böylece (Yusuf) birkaç yıl zindanda kaldı.

Kurtulacağını sandığı kişiye dedi ki: 'Efendinin katında beni hatırla.' Fakat şeytan, efendisine hatırlatmayı ona unutturdu, böylece daha nice yıllar (Yusuf) zindanda kaldı.

Bir de Yûsuf, idamdan kurtulacağını bildiği bu ikisinden birine, (şerbetçiye-sakıya) şöyle dedi: “- (hapisten çıktıktan sonra zulme uğradığımı ve masum bulunduğumu) efendinin yanında beni anarak söyle.” Fakat Şeytan, efendisine (bunu), anmayı , delikanlıya unutturdu da, Yûsuf bir çok sene (yedi veya on -iki yıl) zindanda kaldı.

Yusuf hapisten kurtulacağını bildiği birinci adama dedi ki: “Beni efendinin yanında hatırlat!” şeytan da, efendisine hatırlatmayı ona unutturdu. Bunun üzerine Yusuf, birkaç sene hapiste bekledi.

Onlardan, kurtulacağını bildiği kimseye dedi ki: “Beni efendinin yanında an.” Fakat şeytan ona, efendisine Yûsuf'u anmayı unutturdu. Dolayısıyla birkaç sene daha zindanda kaldı.

Yusuf, kurtulacağını sandığı yoldaşına dedi ki: «Efendinin yanında beni hatırla», efendiye anmasını ona şeytan unutturdu, birkaç yıl orda kaldı

(Yusuf,) kurtulacağını anladığı arkadaşına: “(Buradan kurtulduğunda) efendinin yanında benden söz et (suçsuz olduğumu söyle ve özelliklerimi anlat)” dedi. Fakat şeytan, (Yusuf'un durumunu) efendisine anlatmayı ona unutturdu; (bu yüzden Yusuf) birkaç yıl daha zindanda kaldı (ve böylece tebliğ ve irşad vazifesine devam etti).

Yûsuf mahbesden çıkacağını söylediği âdeme didi ki: "Sen efendinin yanına gitdiğin vakit beni de ânın hâtırına getür" Şeytân âna efendisine söylemeği unutdırdı. Yûsuf da senelerce mahbesde kaldı.

İkisinden, kurtulacağını sandığı kimseye Yusuf: "Efendinin yanında beni an" dedi. Ama şeytan efendisine onu hatırlatmayı unutturdu ve Yusuf bu yüzden daha birkaç yıl hapiste kaldı.*

Yûsuf, onlardan kurtulacağını düşündüğü kişiye, “Efendinin yanında beni an”, dedi. Fakat şeytan onu efendisine hatırlatmayı unutturdu da bu yüzden o, birkaç yıl daha zindanda kaldı.

Onlardan, kurtulacağına inandığı kişiye, “Efendinin yanında benden bahset” dedi. Fakat şeytan ona, efendisine Yûsuf’tan söz etmeyi unutturdu. Dolayısıyla Yûsuf birkaç sene daha zindanda kaldı.

Onlardan, kurtulacağını bildiği kimseye dedi ki: Beni efendinin yanında an, (umulur ki beni çıkarır).  Fakat şeytan ona, efendisine anmayı unutturdu. Dolayısıyla (Yusuf),  birkaç sene daha zindanda kaldı.  

O ikisinden, kurtulacağını öngürdüğü kimseye, "Beni rabbinin yanında an," dedi. Rabbini anmayı Şeytan ona (Yusuf'a) unutturunca hapiste birkaç yıl daha kaldı.

Yusuf, hapisten kurtulacağına inandığı o ikiden birine dedi ki: "Beni efendinin yanında an". (Benden söz et ki, beni kurtarsın). Fakat Şeytan, ona, efendisinin yanında anmayı unutturdu. Bu yüzden Yusuf, daha yıllarca zindanda kaldı.

Bir de bunlardan, kurtulacağını zannettiğine, Efendinin yanında beni an dedi, ona da Şeytan, Efendisine anmayı unutturdu da senelerce zindanda kaldı

O ikisinden, kurtulacağını umduğu kimseye dedi ki: “Rabbinin¹ yanında beni an.”² Ne var ki şeytan, ona rabbine³ Yusuf'tan söz etmeyi unutturdu. O da nice yıllar zindanda kaldı.

Bu ikisinden kurtulacağını bildiği kimseye dedi ki: «Beni efendinin yanında an». Fakat şeytan, efendisine anmayı ona unutdurdu da (bu yüzden Yuusuf) daha nice yıllar zindanda kaldı.

Ve (Yûsuf) doğrusu içlerinden kurtulacak olanın o olduğunu zannettiği kimseye: “Efendinin yanında beni an! (Umulur ki beni bu durumdan kurtarır)” dedi. Fakat şeytan ona, efendisine anmayı unutturdu da (Yûsuf) senelerce zindanda kaldı.

Yusuf hapishaneden kurtulacağını, Rabbinin bildirdiği yorumdan öğrendiği arkadaşına “Efendinin yanına gittiğinde beni ona anlat” dedi. Şeytan, hapishaneden kurtulan arkadaşına, efendisinin yanına döndüğünde, Yusuf’dan bahsetmeyi unutturunca Yusuf hapishanede iki yıldan daha fazla kaldı.

Yusuf bu iki kişiden kurtulacağını iyice bildiği kimseye dedi: "Sen efendinin yanında benim sözümü et." Ancak, Şeytan ona efendisinin yanında Yusuf’un sözünü etmeyi unutturdu. Bunun üzerine Yusuf birkaç yıl daha zındanda kaldı.

Yusuf içlerinden kurtulacağını bildiği kimseye «— Beni efendinin yanında an» deyince şeytan ona efendisinin yanında anmasını unutturdu, bunun üzerine Yusuf birkaç yıl zindanda kaldı.

(Yûsuf) oradan kurtulacağını zannettiği kişiye, “Efendinin/hükümdarının yanında beni an!” dedi. Fakat şeytan onu efendisine hatırlatmayı unutturdu. Bu yüzden o, birkaç yıl daha zindanda kaldı.

İkisinden, kurtulacağını sandığı kimseye, “Efendinin yanında beni an” dedi. Ama şeytan efendisine onu hatırlatmayı unutturdu ve bu yüzden bir kaç yıl daha hapiste kaldı.

Yûsuf, bu ikisinden, hapisten kurtulacağını düşündüğü kişiye, “Buradan çıkıp saraya gittiğinde, efendinin huzurunda benden, benim size anlattığım bu gerçeklerden, hak dindensöz et ve haksız yere zindana atıldığımı ona söyle!” diye tembihledi.
Derken, Yûsuf’un yorumu aynen gerçekleşti; adamlardan biri idam edildi, diğeri de krala hizmet etmek üzere eski görevine geri döndü. Fakat şeytan, Yûsuf’un durumunu krala arz etmeyi ona unutturdu. Böylece Yûsuf’un zindandaki eğitimi, bir süre daha devam etti. Bu yüzden Yûsuf, birkaç yıl daha zindanda kaldı.

O iki kişiden, kurtulacağını düşündüğü kimseye (Yûsuf):
-“Efendinin yanında benden bahset!” dedi.
Derken, efendisine bahsetmeyi Şeytan ona unutturdu.
Bir kaç yıl Zindan’da / Hapishane’de kaldı.

Yusuf bunlardan kurtulacağını sandığı mahkuma: " Ağana benden söz et “ diye tembihledi. Ama şeytan, hatırlatma işini ona unutturdu. Hatta bu yüzden Yusuf, yıllarca hapiste kaldı.

O iki kişiden kurtulacağını söylediği kimseye dedi ki; "Beni efendin kralın yanında an! O’na benim suçsuz olduğumu, bana zulmedildiğini anlat!" Adam bir müddet sonra suçsuz bulunarak salındı. Eski işine döndü. Fakat söz verdiği halde Yusuf’un durumunu anlatmayı şeytan O’na unutturdu. Bundan dolayı Yusuf zindanda bir kaç yıl daha kaldı.

O iki (arkadaş)ından, kurtulacağını bildiği [*] kişiye “Beni efendinin yanında an.” demişti.” Fakat şeytan ona, efendisine anmayı unutturmuştu. Dolayısıyla (Yusuf), birkaç sene daha hapiste kalmıştı.

(Yûsuf) onlardan (hapisten) kurtulacağını, bildiği kişiye: “(Hapisten çıkınca) efendinin yanında beni(m durumumu) an.”¹ dedi. Fakat şeytan (o adama durumu) efendisine hatırlatmayı unutturunca (Yusuf) zindanda senelerce² kaldı.

Ve [bunun üzerine Yusuf,] iki mahpustan kurtulacağını düşündüğü kimseye: “[Buradan çıkacağın zaman] efendine benden söz et!” dedi. Ne var ki Şeytan berikine efendisinin yanında [Yusuf’tan] söz etmeyi unutturdu. Ve Yusuf bu yüzden hapiste birkaç yıl [daha] kaldı.

Yusuf, o iki mahkûmdan kurtulacağını düşündüğü kimseye; “Efendinin yanında benden söz et.” dedi. Ama şeytan, efendisinin yanında ondan söz etmeyi ona unutturdu ve birkaç yıl daha zindan da kaldı! 6/68, 18/23-24

Ve o ikisinden, kurtulacağını zannettiği gence şu ricada bulundu: “Efendinin yanında beni an!” Ama şeytan, onu efendisine hatırlatmayı o (gence) unutturdu. Bu yüzden hapiste birkaç yıl daha[¹⁸⁶¹] kaldı.[¹⁸⁶²]

Ve o ikisinden necâta ereceğini sanmış olduğuna dedi ki: «Beni efendinin yanında yâd et. Fakat efendisine yâd etmeyi ona şeytan unutturdu ve artık zindanda senelerce kalıverdi.»

Onlardan kurtulacağını anladığı arkadaşına: “Efendine benden bahset, suçsuz olduğumu hatırlat, ” dedi. Fakat şeytan, efendisine söylemeyi ona unutturdu. Böylece Yusuf birkaç yıl daha hapishanede kaldı.

O iki kişiden kurtulacağını sandığı kimseye: "Beni efendin(kralın)ın yanında an (benim suçsuz olduğumu krala hatırlat)" dedi. Fakat şeytan o adama, (Yusuf'un durumunu) efendisine söylemeyi unutturdu, (bundan ötürü Yusuf), birkaç yıl zindanda kaldı.

İki gençden kurtılacağını zan iylediğine : "Beni efendinizin yanında zikr it (söyle) didi. Bunı söylediği sırada şeytân ona rabbinin ismini unutdırdığından zindânda yedi veyâ dokuz sene kaldı. [²]

Yusuf kurtulacağını düşündüğü kişiye dedi ki “Efendinin yanında benden bahset.” Ancak Şeytan efendisine bahsetmeyi önemsiz gösterdi[*]. Dolayısıyla Yusuf hapiste birkaç yıl kaldı.

Onlardan kurtulacağını zannettiği kimseye: -Efendinin yanında beni hatırla, dedi. Ama şeytan, efendisine onu hatırlatmayı unutturdu ve Yusuf bu yüzden bir kaç yıl daha hapiste kaldı.

O ikisinden kurtulacağını sandığı kimseye, Yusuf “Efendine beni hatırlat” dedi. Fakat şeytan, efendisine hatırlatmayı ona unutturdu ve o daha yıllarca zindanda kaldı.

Yûsuf o iki kişiden, kurtulacağını düşündüğüne şöyle dedi: "Rab edindiğin kişi yanında beni an." Ama şeytan o adama, rab edindiği kişiye hatırlatmayı unutturdu. Böylece Yûsuf yıllarca zındanda kaldı.

daħı eyitti aña kim bellü bildi kim bayıķ ol ķurtılıcıdur ol ikiden “añ beni çalabun ķatında.” pes unıtdurdı aña şeyŧān çalabısı’nuñ anmaġını pes dölendi yūsuf zindān içinde üç-ile ŧoķuz arasında.

Daḫı eyitdi Yūsuf ol nesne ki bilürdi ki ol ḳurtulacaḳdur anlaruñ ikisinden: Añbeni ḫocañ ḳatında, didi. Pes unutdurdı aña Yūsufı ḫocasına añmaġı. Pesḳaldı Yūsuf zindānda niçe yıllar.

(Yusif) bu iki nəfərdən nicat tapacağını yəqin etdiyi kimsəyə (şərabpaylayana) dedi: “Ağanın yanında məni də yada sal!” Lakin Şeytan ona ağasının yanında (Yusifi) yada salmağı unutdurdu və buna görə də o (Yusif) bir neçə (yeddi və ya on iki) il zindanda qaldı.

And he said unto him of the twain who he knew would be released: Mention me in the presence of thy lord. But Satan caused him to forget to mention it to his lord, so he (Joseph) stayed in prison for some years.

And of the two, to that one whom he consider about to be saved, he said: "Mention me to thy lord."(1697) But Satan made him forget(1698) to mention him to his lord: and (Joseph) lingered in prison a few (more) years.(1699)