اِلٰهِ النَّاسِۙ

İlâhi-nnâs(i)

İnsanların mabuduna.

İnsanların İlahına (Rızası aranan, Kanun koyan, İbadete layık ve müstahak olan ve ancak Kendisinden Yardım umulan tek ve gerçek Mevlâ’sının hükmüne ve rahmetine yaslanırım,)

Herkesin ve herşeyin kul ve kölesi olacağı insanların gerçek İlah'ına sığınıp O'nun korumasını isterim.

“İnsanların tanrısına sığınırım.”

İnsanların ilahına,

İnsanların (gerçek) ilahına;

İnsanların İlâh'ına;

İnsanların mabud ve İlahı olan Allah’a sığınırım.

1,2,3. De ki: Ben insanların Rabbine sığınırım. İnsanların yöneticisine. İnsanların ilâhına. [824]

1,2,3,4,5,6. Diyesin ki sen: «İnsan olsun, cin olsun, gönlü işkillendiren kaypakların şerrinden, insanların taptığına, insanların egemeni olana, insanların Tanrısına sığınırım ben»

İnsanların (tek ve gerçek) İlahına (sığınırım),

1-6. Di ki:" İnsanların kalblerine vesvese ilkâ iden vesvâs-ı şeytânın, cinlerin ve insânların şerrine karşu insânların rabbi, hükümdârı ve sâhibi olan rabbime sığınırım."

1,2,3,4,5,6. De ki: "İnsanlardan ve cinlerden ve insanların gönüllerine vesvese veren o sinsi vesvesecinin şerrinden, insanların Tanrısı, insanların Hükümranı ve insanların Rabbi olan Allah'a sığınırım."

1,2,3,4,5,6. De ki: “Cinlerden ve insanlardan; insanların kalplerine vesvese veren sinsi vesvesecinin kötülüğünden, insanların Rabbine, insanların Melik’ine, insanların İlâh’ına sığınırım.”

1-6. De ki: “Cinlerden olsun insanlardan olsun, insanların kalplerine vesvese sokan sinsi şeytanın şerrinden insanların rabbine, insanların mâlik ve hâkimine, insanların mâbuduna sığınırım!”

1, 2, 3, 4, 5, 6. De ki: İnsanların kalplerine vesvese sokan, (insan Allah'ı andığında) pusuya çekilen cin ve insan şeytanının şerrinden insanların Rabbine, insanların Melikine (mutlak sahip ve hakimine) insanların İlâhına sığınırım!

"Halkın Tanrısına,"

İnsanların ilâhına,

İlâhına nâsın

İnsanların ilâhına,

İnsanların İlahına.

insanların ma'buuduna,

“İnsanların İlâhına!”

“İnsanların ilahına.”

insanların tanrısına,

1, 6. De ki: İnsanların Rabbine, insanların mâliki ve padişahına, insanların mâbuduna; insanların kalbine vesvese verip zikr-i İlâhi/den geri giden müvesvisin, perilerden olsun, insanlardan olsun şerlerinden sığınırım [⁴].

“İnsanların Tanrı’sına;”

“İnsanların (gerçek) ilahına.”

Tüm varlıklara hükmeden, her şeyi kontrolü ve otoritesi altında bulunduran, kulluk ve ibâdete lâyık olan biricik İlâh’a, insanların İlâhına!

İnsanlar’ın ilahına;

" Tanrı'ya. "

Allah insanların yöneticisi olarak, insanların yaşamına dair ilkeler, yasalar gönderir. Yasama, yönetme, yargılama, cezalandırma yetkilerini elinde tutar. Her yarattığı varlık Allah’ın yaratılış yasasına göre hareket eder. İnsanların dünya yaşamına dair gönderilen ilkelere, yasalara uyup uymama hakları vardır. Allah insanları bu açıdan imtihan eder. Allah dünyada yaşayan her insana özgür bir irade vermiştir. İnsanlardan bir kısmı bu özgür iradesini kullanarak, Allah’ın yasalarına uyma hakkını kullanır. Böyleleri Allah’a inanır ve uyduğu yasaları hayatına tatbik eder. Böylece Allah’ın yolundan giderek katında değer kazanırlar. Allah’ın insanlara verdiği özgür iradeyle, Allah’ın yasalarına itiraz ederek uymama hakkını kullananlar Allah’a inanmamışlardır. Onlar Allah’ın yolundan gitmeyerek hesap gününde cezaya çarptırılırlar.

İnsanların ilahına.

1,2,3. (Ey Muhammed!) De ki: “Ben, bütün insanların hem hâkimi, bütün insanların hem de ilâhı¹ olan tüm insanların Rabbine² sığınırım,”

insanların İlahına;

Tek gerçek ilahına insanlığın. 3/64, 10/105

İlahına insanlığın:[⁵⁹⁴⁸]

1-6. (Ey Muhammed) De ki: Gerek cinlerden, gerek insanlardan olsun;
İnsanların kalbine vesvese veren,
O sinsi şeytanın şerrinden; insanların Rabbine,
İnsanların Melik'ine;
İnsanların ilâh'ına (Allah'a) sığınırım.

İnsanların İlahına,

Nâsın ilâhına (sığınırım).»

İnsanların İlahına sığınırım:

İnsanların Tanrısına:

"Nâsın Allâh'ı olan rabbim ile sığınırım."

insanların ilâhına,

İnsanların ilahına.

İnsanların tanrısına:

İnsanların ilahına;

1-3. eyit: śıġınurın ādemįler çalabı’sına ādemįler pādişāhı ādemįler Tañrı’sı

ādemīler ma‘būdına,

İnsanların tanrısına;

The God of mankind,

The Allah (for judge) of Mankind,-